Verhalen van Amsterdammers in Coronatijd
"Dit was voor mij misschien wel, naast mijn blessures, qua voetballer één van de moeilijkste periodes uit mijn carrière."
​
- Merel van Dongen, 27
​
Hi, I’m Merel van Dongen, football player for the Dutch national team. And when the Corona crisis started I played for Real Betis in Sevilla. But in the meantime I made a transfer to Atletico Madrid. My corona experience started on the 1st of march 2020. We played a very important match against Madrid, and it turned out to be our last match of the season. Well, and since then, we’ve been staying at home. And that was perhaps, besides my injuries, one of the most difficult periods of my career as a football player. We all got a bike from the club. And every day they would send us a training program that we could do at home in our living room. But aside from those one-hour, or at most two-hour training sessions a day, I had nothing to do.
Well time passed. At some point I couldn't remember what day it was. And it just got incredibly boring. And I started to notice from my mental condition that it made me a bit apathetic. When the alarm went off in the morning, there was a lot I could do. I could train, I could read a book of course or start a show. Either start a podcast or... I had all kinds of ideas. But somehow, because every day was the same and the alarm went off every morning, and I was always thinking: What to do next? I couldn’t do anything.
Until at some point Spain’s airspace opened again. That’s when I rented a car and got on the plane to Amsterdam to be with my family. And that was a huge relief after staying in my house for so long. Those were unforgettable weeks. Where I got to see a lot of friends and my family. And slowly everything reopened. And it turned out that we could play football again.
Three and a half weeks later I flew back to Madrid. And I've been there since. The competition will resume again. Training has resumed. And I hope with all my heart that very soon, nobody will die anymore. And that I can play football again, that would be really nice.
Hoi ik ben Merel van Dongen, voetballer voor het Nederlands elftal. En op het moment dat de Corona crisis begon voetballer voor Real Betis voor Sevilla. Maar inmiddels heb ik een overstap gemaakt naar Atlético Madrid. En mijn Corona ervaring begon eigenlijk al op 1 maart 2020. Toen wij een hele belangrijke wedstrijd speelde in Madrid. En dat bleek onze laatste wedstrijd te zijn van het seizoen. Nou en sindsdien hebben we alleen maar thuis gezeten. En dat was voor mij misschien wel, naast mijn blessures, qua voetballer één van de moeilijkste periodes uit mijn carrière. We hebben van de club allemaal een fiets gekregen. En we kregen elke dag een programma opgestuurd die we thuis in de huiskamer konden uitvoeren. Maar op die trainingen van een uur per dag, hooguit twee uur per dag na. Had ik niks te doen.
Nou de tijd verstreek. Op een gegeven moment wist ik niet meer welke dag het was. En werd het gewoon ongelofelijk saai. En ik merkte aan mijn mentale conditie dat ik er een beetje apathisch van werd. Dat ‘s ochtends de wekker ging, en ik kon van alles. Ik kon trainen, ik kon natuurlijk een boek lezen of een show beginnen. Of een podcast beginnen of… Ik had allerlei ideeën. Maar doordat elke dag hetzelfde was en elke ochtend het alarm ging, en ik dacht wat zal ik nou weer gaan doen? Op één of andere manier lukte het niet.
Tot op een gegeven moment het luchtruim van Spanje wel weer open ging. Dat is het moment dat ik de auto heb gehuurd en het vliegtuig naar Amsterdam heb gepakt om met mijn familie in Amsterdam te zijn. En dat was een enorme opluchting na al die tijd thuis te hebben gezeten. Uiteindelijk zijn dat onvergetelijke weken geweest. Waarin ik allemaal vrienden heb gezien, en familie heb kunnen zien. En rustig ging alles weer open. En bleek ook weer dat we konden gaan voetballen. Drie en een halve week later ben ik weer terug gevlogen naar Madrid. En daar ben ik sindsdien. De competitie gaat weer hervatten. De training zijn weer hervat. En ik hoop met heel mijn hart dat er heel gauw niemand meer aan overlijdt. En dat ik weer kan voetballen, dat zou heel mooi zijn.